Voorzichtig optimisme

De edelmetaalprijzen surfen op korte termijn mee op de sentimentgolven die door de Rusland-Oekraïne crisis worden veroorzaakt. Eerder deze week was het feit dat de goudprijs op het hoogste niveau in 3 maanden noteerde zelfs een item in de ‘mainstream’ pers.

Wanneer dat gebeurt, ben je zeker als trader best op je hoede want de kans is groot dat er dan op korte termijn een top staat. Na een dag met wat minder forse oorlogstaal stond het gele metaal in geen tijd weer 30 dollar lager. Een beweging die nog een dag later bijna weer volledig werd goedgemaakt. Goud staat na anderhalve maand in 2022 3% hoger. Het rendement in dollar en euro is daarbij ongeveer gelijk. Zilver moet het doen met een plus van 1,5%.

Er zijn verschillende signalen die een voorzichtig optimisme verantwoorden. Ook op sterke beursdagen met een oplopende langetermijnrente en dollar houdt goud zich sterk. Tot voor kort was dit nagenoeg een garantie op een uitverkoop. Intussen gingen ook verschillende technische weerstanden voor de bijl. De volgende horde is die van 1900 dollar. Al moeten we altijd een slag om de arm houden want het voorbije anderhalf jaar waren er tig valse uitbraken.

De centrale bankiers zitten tussen 2 vuren wat hun taak er niet eenvoudig op maakt. Hun voornaamste mandaat bestaat erin om de prijsstabiliteit te handhaven. In de praktijk komt dit neer op het streven naar een inflatiepercentage in de buurt van 2%. Alleen zijn de prijzen de voorbije maanden allesbehalve stabiel. Vorige maand steeg in de Verenigde Staten de index van de consumentenprijzen (cpi) naar 7,5%, het hoogste cijfer sinds 1982.

De producentenprijzen (ppi) namen in januari zelfs met 9,7% op jaarbasis toe, hoger dan de verwachte 9,1%. In de eurozone en het Verenigd Koninkrijk liggen die cijfers ongeveer 2% lager maar het valt niet te ontkennen dat de inflatiecijfers een brede prijsstijging in alle categorieën laten zien die bovendien langer aanhouden dan aanvankelijk werd verwacht.

Willen de centrale bankiers, gezien hun mandaat en de inflatiecijfers, hun geloofwaardigheid behouden, dan hebben ze geen andere keuze dan de rente te verhogen. De datum van 16 maart staat dan ook met rood omcirkeld door iedereen die de financiële markten volgt. Dan staat nl. de volgende beleidsvergadering van de Federal Reserve gepland.

Momenteel bedraagt de beleidsrente in de VS 0% tot 0,25%. In 1982, bij gelijkaardige inflatiecijfers, stond deze op 14%! Dat is een wereld van verschil want toen was de reële rente nog ruim positief maar nu is deze fors negatief. Volgens de CME FedWatch tool verwacht 47,9% op 16 maart een stijging van de beleidsrente met 25 basispunten (0,25%). Een meerderheid van 52,7% verwacht dat de Fed de rente ineens met 50 basispunten (0,5%) zal optrekken. Dit is opmerkelijk want een maand geleden geloofde slechts 3,3% in dat scenario.

De meeste economen verwachten dit jaar 3 of 4 renteverhogingen in de Verenigde Staten. Goldman Sachs gaat nog een stap verder met zijn voorspelling van 7 renteverhogingen. Dit zou betekenen dat bij elke beleidsvergadering van 2022 de rente wordt verhoogd. Dat gaat volgens mij niet gebeuren omdat in een dergelijk scenario de financiële markten (beursindexen, obligaties en vastgoed) nagenoeg zeker zouden crashen.

Een crash is politiek nooit wenselijk en al zeker niet in een jaar waar er ‘midterms’ (tussentijdse verkiezingen) op de agenda staan (8 november). In theorie is de centrale bank politiek onafhankelijk maar wie de financiële markten al langer volgt, weet intussen wel beter. Naargelang de reactie op de aandelenmarkten acht ik het heel goed mogelijk dat het na 2 renteverhogingen al over en uit is.

Bron: CME FedWatch Tool

WGC: Gold Demand Trends Report

De World Gold Council (WGC) publiceerde op 28 januari het meest recente Gold Demand Trends Report met cijfers van het volledige jaar 2021. Alle vraagcomponenten lieten een herstel zien, met uitzondering van de ETF’s. Maar intussen is ook deze negatieve trend gekeerd. Vorig jaar kochten zowel de consumenten, de industrie als de centrale bankiers meer goud. Alleen bij de investeerders was het beeld gemengd.

De goudprijs (in dollar) daalde vorig jaar tussen 1 januari en 31 december met bijna 4% maar de gemiddelde prijs lag met 1799 dollar wel 2% hoger dan een jaar eerder.

De totale vraag klom vorig jaar met 10% naar 4021 ton en dit was met name toe te schrijven aan de sterke prestatie in het vierde kwartaal. De verkoop van gouden juwelen nam in 2021 met 52% toe naar 2124 ton (gezamenlijke waarde: 123 miljard dollar) en bereikte daarmee weer het niveau van voor de pandemie in 2019. In het vierde kwartaal lag de juwelenconsumptie zelfs op het hoogste niveau in 8,5 jaar (Q2/2013). China en India bleven ook vorig jaar met voorsprong de grootste afnemers van gouden juwelen. In beide landen bedroeg de groei respectievelijk 63% en 93%.

Er werd vorig jaar ook 330 ton goud voor technologische toepassingen verbruikt, 9% meer dan een jaar eerder en het hoogste cijfer in 3 jaar. Centrale banken kochten gezamenlijk 463 ton goud of 82% meer dan in 2020. Het zwaartepunt van de aankopen lag wel in de eerste jaarhelft. De totale hoeveelheid goud in bezit van de centrale banken was in 30 jaar niet meer zo hoog. Vorige week liet de centrale bank van Polen nog weten dat de goudhoeveelheid dit jaar zal worden uitgebreid van 230 ton naar 330 ton.

De investeringen in staven en munten namen met bijna een derde toe naar 1180 ton. Met name het vierde kwartaal was bijzonder sterk met het hoogste verkoopcijfer in 5 jaar. Tegelijk was er wel een grote uitstroom uit trackers of ETF’s die in fysiek goud investeren. In 2020 werd nog een recordhoeveelheid goud-ETF’s gekocht (874 ton) maar vorig jaar was er een uitstroom van 173 ton. Met het nieuwe jaar lijkt ook de trend te keren. Alleen al in januari was er een instroom van 46,3 ton.

Het totale goudaanbod daalde vorig jaar met 1%. Daarbij werd een licht herstel van de mijnproductie tegenover 2020 (+2%) gecompenseerd door een sterke afname van het aanbod gerecycleerd goud (-11%).

Bron: World Gold Council

Auteur: Koen Lauwers

Koen Lauwers is Master in de Handels- en Consulaire Wetenschappen (KU Leuven Campus Brussel) en behaalde een aanvullende Master in de Bedrijfsinformatica (Vrije Universiteit Brussel). Na een carrièrestart als IT-specialist bij Volvo Group (1997) werd de lokroep van de financiële markten te groot en besloot Koen zijn beide opleidingen te combineren en in 1999 als onafhankelijk analist aan de slag te gaan. Aanvankelijk volgde Koen de technologiesector maar na het barsten van de dotcom-zeepbel en een diepgaande studie van de monetaire geschiedenis (Mises Institute) verlegde hij zijn focus naar grondstoffen met een voorliefde voor edelmetalen en gerelateerde aandelen. Net op tijd voor de supercyclus in grondstoffen die de rest van het decennium duurde. Koen bouwde die specialisatie verder uit en doet sindsdien aan onafhankelijke beleggingsresearch voor verschillende marktpartijen (family offices). Daarnaast schrijft hij voor diverse financiële titels in Nederland en België. Dankzij meer dan 20 jaar ervaring beschikt Koen over een groot netwerk in zowel de mijnbouwsector, fysieke goudhandel als asset management.