Flirten met technische steunniveaus & Moskou de nieuwe goudhub van de wereld?

Auteur: Koen Lauwers

Een troy ounce goud was sinds het voorjaar van 2020 niet meer zo goedkoop. In vergelijking met maart noteert goud nu 400 dollar lager. Sinds de start van 2022 verloor goud iets meer dan 8% in dollar. In andere valuta is het beeld gunstiger omdat een groot deel van de prijsdaling net toe te schrijven is aan de klim van de Amerikaanse munt. Zo bedraagt het rendement in euro +4%, in Brits pond +9% en in Japanse yen zelfs +14%.

De zone rond 1670 dollar is een technisch belangrijk steunniveau waar elke prijsdaling sinds de start van 2020 op stuk liep en een opwaartse beweging inzette. Wordt deze steun gebroken (slotkoersen op weekbasis gelden als referentie), dan is een verdere daling niet uitgesloten. Diepere steunniveaus liggen op 1560 dollar en 1450 dollar. Belangrijk om op te merken is dat het technische plaatje van goud in andere valuta lang niet zo slecht is. Technische analyse is bovendien een hulpmiddel voor traders en geen exacte wetenschap. Fysieke goudkopers (buy and hold) hoeven er dus niet echt wakker van te liggen.

De elementen die op de goudprijs wegen, zijn intussen gekend. Over de dure dollar had ik het al. De Amerikaanse munt staat hoog omdat het de wereldreservemunt is. De meeste valutareserves en schulden zijn uitgedrukt in dollar en ook de grondstoffen worden in dollar verhandeld. Het positieve renteverschil maakt van de dollar op dit moment ook een gunstiger beleggingsmunt in vergelijking met andere valuta.

Dit renteverschil komt omdat de Federal Reserve in tegenstelling tot onder meer de Europese Centrale Bank, de Bank of England en de Bank of Japan de beleidsrente nooit tot nul heeft gereduceerd. Bovendien is de Fed sneller begonnen met de rente te verhogen om de inflatie een halt toe te roepen. De rente op twee jaar was sinds 2007 niet meer zo hoog en ligt meer 50 basispunten boven het niveau van de rente op tien jaar. De rentecurve is dus niet alleen invers maar ook nog eens uitzonderlijk steil.

Intussen sparen de centrale bankiers, op die van Japan na, de straffe taal niet. Inflatiebestrijding is prioriteit nummer één, hoewel deze lange tijd als ‘tijdelijk’ werd weggezet. De cijfers liegen echter niet want de index van de consumentenprijzen klom vorige maand met 8,3%, hoger dan verwacht. Verontrustender is bovendien dat ook de kerninflatie, exclusief energie, boven de verwachtingen lag. De hoge inflatie is dus meer dan alleen een verhaal van hoge gas- en brandstofprijzen.

Of de Federal Reserve de beleidsrente nu met 75 of 100 basispunten verhoogt, maakt eigenlijk weinig uit. De belangrijkste boodschap is dat de centrale bankiers zullen doorgaan tot de inflatie onder controle is. Dat is een bocht van 180 graden in vergelijking met begin dit jaar. Ook de ECB verhoogde de inflatieverwachtingen fors en voerde met 75 basispunten de grootste verhoging door sinds het bestaan van de euro. Voorlopig blijft enkel de Bank of Japan afzijdig en dat is ook te merken aan de stand van de yen, die sinds de Aziatische crisis van 1998 niet meer zo laag stond. In theorie een goede zaak voor de export maar daar heb je vrij weinig aan bij een economische recessie. Bovendien makt een zwakke munt de invoer van onder meer energie flink duurder en dat weegt op dit moment veel zwaarder door dan het exportvoordeel.

De recente ontwikkelingen op de financiële markten maken de noodzaak om fysiek goud aan te houden alleen maar groter. De acties van de centrale banken zullen in het beste geval een gematigde recessie veroorzaken en in het slechtste geval een zware recessie. Hoe dan ook zal de inflatie dan afnemen en kan de omgekeerde beweging worden in gang gezet met lagere rentes, een lagere dollar en hogere prijzen voor de edelmetalen.

Kan Moskou een volwaardig alternatief voor Londen worden als centrale fysieke goudhub?

Rusland kondigde aan een nieuw globaal edelmetaalplatform op te richten dat de concurrentie met de London Bullion Market Association (LBMA) moet aangaan. Ik zal uitleggen waarom ik eerder sceptisch ben over de slaagkansen van dit project.

Eerst enkele maanden terug in de tijd. Kort na de Russische inval in Oekraïne legden verschillende landen economische sancties op tegen Rusland. Bedoeling ervan was om de inkomsten die de oorlog financieren zoveel mogelijk lam te leggen. Specifiek voor goud was de belangrijkste maatregel dat vanaf 7 maart de accreditatie van alle Russische goudraffinaderijen werd ingetrokken. Dit betekende concreet dat alle goudstaven in Rusland gesmolten niet langer verkoopbaar waren via de LBMA. Dat is de centrale hub voor fysieke goudhandel tussen producenten, smelters, centrale en commerciële banken. Russische goudproducenten of banken konden van de ene op de andere dag hun goud niet meer kwijt in het westen.

De eerste reactie van de Russische centrale bank was om Russische banken die goud wilden verkopen (en dit niet meer konden op de internationale markt) een minimumprijs van 5000 roebel per gram te garanderen. Dat kwam overeen met ongeveer 1550 dollar per troy ounce aan de toenmalige wisselkoersverhoudingen of 400 dollar lager dan de marktprijs op dat moment. Officiële cijfers over hoeveel banken ingingen op het aanbod zijn er niet, maar ik kan me niet inbeelden dat het er heel veel waren.

Tweede maatregel was de oprichting van de Moscow International Precious Metals Exchange en de Moscow World Standard. Deze laatste moet de ‘Good Delivery List’ van de LBMA vervangen. In de praktijk kunnen enkel landen die de westerse sancties niet volgen op de nieuwe goudbeurs actief zijn want kapitaalbewegingen naar en van Rusland vanuit het westen zijn niet mogelijk. Blijven over: India, China en enkele landen uit het Midden-Oosten, Afrika en Zuid-Amerika.

Niet de minste landen, maar op het vlak van liquiditeit veel te klein om de LBMA het vuur aan de schenen te leggen. Een lagere liquiditeit betekent ook lagere biedprijzen en hogere verkoopprijzen (hogere spreads). Anders gezegd: een verkoper krijgt minder in Moskou dan in Londen en een koper betaalt er meer. De enige verkopers die je daarmee aantrekt zijn zij die geen andere keuze hebben dan in Moskou te verkopen, namelijk de Russische banken en goudproducenten zelf.

Kopers zullen enkel Moskou boven de LBMA verliezen als ze er net minder moeten betalen. Dan is er nog het valutarisico: op de LBMA wordt alles in dollar afgehandeld. In Moskou zou bijvoorbeeld een Chinese koper en een verkoper uit India zelf een dubbel valutarisico moeten dragen, nl. tussen beide valuta in de transactie onderling en de eigen munt tegenover de dollar.

Samengevat is de Moscow International Precious Metals Exchange absoluut geen ‘game changer’ op de globale fysieke goudmarkt. Het is wel een oplossing voor Rusland om hun goud toch te kunnen verkopen en voor de (net-westerse) kopers is het meestal een goede zaak omdat ze tegen een korting op de LBMA-prijs kunnen kopen.

Tekst: Koen Lauwers
Koen Lauwers is Master in de Handels- en Consulaire Wetenschappen (KU Leuven Campus Brussel) en behaalde een aanvullende Master in de Bedrijfsinformatica (Vrije Universiteit Brussel). Na een carrièrestart als IT-specialist bij Volvo Group (1997) werd de lokroep van de financiële markten te groot en besloot Koen zijn beide opleidingen te combineren en in 1999 als onafhankelijk analist aan de slag te gaan. Aanvankelijk volgde Koen de technologiesector maar na het barsten van de dotcom-zeepbel en een diepgaande studie van de monetaire geschiedenis (Mises Institute) verlegde hij zijn focus naar grondstoffen met een voorliefde voor edelmetalen en gerelateerde aandelen. Net op tijd voor de supercyclus in grondstoffen die de rest van het decennium duurde. Koen bouwde die specialisatie verder uit en doet sindsdien aan onafhankelijke beleggingsresearch voor verschillende marktpartijen (family offices). Daarnaast schrijft hij voor diverse financiële titels in Nederland en België. Dankzij meer dan 20 jaar ervaring beschikt Koen over een groot netwerk in zowel de mijnbouwsector, fysieke goudhandel als asset management.